Dag Zwitserleven-gevoel

Franse jongeren dromen van een vaste baan met de rechtspositie van een ambtenaar. Zij zijn gewend aan een grote overheid, gewend aan veel zekerheden. Trouwens hoe kun je anders leven als God in Frankrijk? In Nederland gaat de discussie de andere kant op. We moeten langer doorwerken en mogen later genieten van ons Zwitserleven-gevoel. Hopen dat we dan nog maar gezond zijn om die verre reizen te kunnen maken. In de Volkskrant van zaterdag doet economisch columnist Frank Kalshoven er nog een schepje bovenop. Hij bepleit het einde van de vaste baan. Geef werknemers een contract voor vijf jaar en maak hen zo zelfstandig dat ze hun kennis, vaardigheden en competenties op peil houden. Een vast contract zorgt ervoor dat werknemers vastroesten en stimuleert hen te weinig om bij te blijven. Voor werkgevers zijn de voordelen duidelijk. Niet langer eindeloos doorgaan met een werknemer die eigenlijk niet meer aan je normen voldoet, maar die ook weer niet zo onderpresteert dat je een lange en dure juridische procedure ervoor over hebt om de arbeidsrelatie te beëindigen. En voor werknemers die bijblijven en zichzelf in de markt houden, zal er weinig aan de hand zijn. Maar gaat dat wel voor grote groepen op? Kalshoven is daarom bereid om te beginnen met de hogere inkomens. "De trap van bovenaf schoonvegen", noemt hij dat. Als het aan de Volkskrant-econoom ligt, krijgen deze werknemers een vijf jaren-contract, geen benoeming voor het leven. Hoe flexibel we ook zeggen te willen zijn, in de eerste reacties op de Kalshoven-columns maken de Volkskrant-lezers zich voor zorgen om hun 'eigen' huis. Krijgen we nog wel een hypotheek van de bank als we geen vaste baan hebben? Straks staat het Zwitserleven-gevoel niet meer voor zon en verre reizen, maar voor een eigen huis in het regenachtige Nederland.

Franse jongeren dromen van een vaste baan met de rechtspositie van een ambtenaar. Zij zijn gewend aan een grote overheid, gewend aan veel zekerheden. Trouwens hoe kun je anders leven als God in Frankrijk?

In Nederland gaat de discussie de andere kant op. We moeten langer doorwerken en mogen later genieten van ons Zwitserleven-gevoel. Hopen dat we dan nog maar gezond zijn om die verre reizen te kunnen maken.
In de Volkskrant van zaterdag doet economisch columnist Frank Kalshoven er nog een schepje bovenop. Hij bepleit het einde van de vaste baan. Geef werknemers een contract voor vijf jaar en maak hen zo zelfstandig dat ze hun kennis, vaardigheden en competenties op peil houden. Een vast contract zorgt ervoor dat werknemers vastroesten en stimuleert hen te weinig om bij te blijven.
Voor werkgevers zijn de voordelen duidelijk. Niet langer eindeloos doorgaan met een werknemer die eigenlijk niet meer aan je normen voldoet, maar die ook weer niet zo onderpresteert dat je een lange en dure juridische procedure ervoor over hebt om de arbeidsrelatie te beëindigen.
En voor werknemers die bijblijven en zichzelf in de markt houden, zal er weinig aan de hand zijn. Maar gaat dat wel voor grote groepen op? Kalshoven is daarom bereid om te beginnen met de hogere inkomens. "De trap van bovenaf schoonvegen", noemt hij dat. Als het aan de Volkskrant-econoom ligt, krijgen deze werknemers een vijf jaren-contract, geen benoeming voor het leven.

Hoe flexibel we ook zeggen te willen zijn, in de eerste reacties op de Kalshoven-columns maken de Volkskrant-lezers zich voor zorgen om hun 'eigen' huis. Krijgen we nog wel een hypotheek van de bank als we geen vaste baan hebben? Straks staat het Zwitserleven-gevoel niet meer voor zon en verre reizen, maar voor een eigen huis in het regenachtige Nederland.

Doorsturen:

Neem een abonnement en download meer dan 300 actuele HR-instrumenten

Wilt u als HR-professional ook niks meer missen op uw vakgebied?